Coaching wordt altijd op een niet-directieve, ondersteunende manier gegeven. Het wordt nooit geleverd als de coachee en coach het eens zijn over de gewenste resultaten aan het begin van de coachingsessie, noch wordt het geleverd als een eis aan het gedrag en de resultaten van de coachee. Coaching is in het voordeel van de cliënt. Het gaat niet om de verscheidenheid aan vragen die je stelt. Het gaat over hoe de verschillende cliënten zich voelen over de verschillende onderwerpen die worden besproken.
Wat wil het koppel?
Als het toepassen van een sateprikker en leren NEE te zeggen tegen de behoefte van een ander of meer te vragen dan gevraagd wordt, is dat wat de gekwetsten uiteindelijk zullen krijgen van kinderen, relaties, coaching? Zij zullen tevredenheid krijgen, een einde aan de myriade van persoonlijkheden, reacties en conflicten die de moderne mens kenmerken; en uiteindelijk menselijk geluk en vervulling en gemoedsrust. Zij zullen streven naar sereniteit en stabiliteit zonder de behoefte aan voortdurende onvoorspelbare afleidingen, waaraan zij elk tot op zekere hoogte kunnen voldoen. In de coachingsrelatie streeft de persoon in nood er altijd naar vervuld te worden in zijn of haar relatie met de persoon die de vragen stelt.
De rol van een coach is niet alleen vragen te stellen maar ook de cliënt onder zijn invloed te houden. De vraagsteller steunt het verzoek van de gecoachte cliënt ondanks, zo niet dankzij, de sterke aantrekkingskracht van de emotionele verlangens van de cliënt. In feite kan de wens om door de gecoachte gevraagd te worden de reden zijn waarom de meeste cliënten een relatie met een coach blijven aangaan. Het neigt ernaar waar te zijn op alle gebieden.
Is het resultaat gewenst en wordt de persoon ondersteund bij het bereiken van het gewenste resultaat?
Zelfs als het coachingproces wordt opgenomen in een partnerschapsrelatie, waarin beide partijen op één lijn zitten met de doelen en doelstellingen van het partnerschap, kunnen er vragen worden gesteld die verder gaan dan het gewenste resultaat en de steun van beide partijen vereisen om het gewenste resultaat te bereiken. Met de coach ter ondersteuning, kan de cliënt gesteund en aangemoedigd worden voorbij het gewenste resultaat. Dan zal zelfs de coach niet weten wat er gaande is binnenin de impuls van de persoon die gecoacht wordt. De coach zal zich rekenschap geven van de redenen voor de waarnemingen van de coach om de cliënt te ondersteunen. De concepten en innerlijke werkingen van de ervaring van de cliënt – de innerlijke roepingen, zoals Joseph Campbell ze noemde – zijn er altijd, de leidende kracht achter elke verandering.
Is het begrip van de behoeften van de cliënt voldoende om de coachingrelatie te sturen?
Zonder het innerlijk weten van, of vertrouwen in, de persoon die de coaching doet kan het proces niet gegarandeerd slagen. Zelfs de meest ervaren coach, zelf met de ervaring die hij gezocht heeft, zal, wanneer de benodigde innerlijke waarheid en leiding van de gecoachte persoon ontbreekt, falen in het respecteren van de leidende principes van de coach. Het coachingsproces gaat niet over de kennis en de persoonlijkheid van de coach, de theoretische kennis en de benaderingen van de coach zijn belangrijk, maar de grootste leraar van allen zal de gecoachte persoon zijn. Het vermogen van de gecoachte persoon om de informatie met betrekking tot zijn innerlijk leven en zijn persoonlijke gegevens op te slaan is zo cruciaal dat de succesvolle coaching relatie zal vereisen dat de persoon de rol van actieve luisteraar op zich neemt, het geheim van de succesvolle coaching presentatoren en de mentor voor anderen. Het is waar dat de grootste diepten van informatie betreffende iemands innerlijk leven moeilijk te vinden zijn. Toch, met het oog op het succes van de coaching moet het coachingproces beginnen met een volledige inventarisatie van het innerlijke leven van de cliënt en de persoonlijke gegevens die de cliënt heeft over zijn ervaring van het leven.